Gouds plateel
De manier van werken:
Op sommige oude foto’s van de PZH zie je vaak mensen achter een pottenbakkers schijf zitten, maar die werden niet gebruikt voor de meeste stukken aardewerk die er werden vervaardigd; waarschijnlijk werden ze gebruikt voor sommige grotere of meer speciale stukken.
De meeste stukken aardewerk werden vervaardigd met behulp van mallen, op de wat oudere stukken kan je soms een vouwlijn zien, wel dus nog steeds een erg arbeids- intensief werk.
De klei die werd gebruikt werd min of meer vloeibaar gemaakt en dan in de mal gegoten, deze techniek werd zo geperfectioneerd dat er vanaf laten we zeggen 1920 niets meer van de vouwlijn is te zien.
In het begin maakten ze alleen hoog glanzend aardewerk, het beschilderen vond plaats en daarna werd het stuk bedekt met de glanzende laag glazuur, waarna het werd gebakken in de oven.
Vanaf rond 1915 verschenen er vazen met een minder glanzende laag glazuur, dit was het mat aardewerk.
Dit mat aardewerk werd vóór het beschilderen al gebakken in de oven met een laagje glazuur erop. Daarna werd het geschilderd en wederom gebakken, maar dan op een wat hogere temperatuur; Het bestaande laagje glazuur versmolt op die manier met de beschildering.
Het resultaat was een minder glanzend soort plateel, met minder licht reflectie, dus vaak wat makkelijker op het oog. Ook konden op deze manier de kleuren nauwkeuriger worden aangebracht omdat het plateel minder poreus was, ook was het assortiment kleuren groter dan voorheen. De uitvinding van dit mat plateel was waarschijnlijk het beste was de PZH kon overkomen.
Het Mat plateel werd een “best seller” , Het minder glanzende plateel was misschien toch wel wat makkelijker om te bekijken.
Rond 1930 was er een tijd dat er door de depressie niet meer alles zo maar kon worden gekocht. Sommige van de Gouda fabrieken konden hun producten niet meer van normaal glazuur voorzien; in die gevallen ging men over tot het gebruik van koud lak, dat was een laagje vernis wat er over het aardewerk werd gespoten, maar daarna werd het niet meer gebakken; die stukken waren dus erg poreus.
De kwalitiet van de beschilderingen is over de jaren wel minder geworden, arbeidsloon werd hoger en dus moest er vlugger worden gewerkt. Eigenlijk is deze trend zichtbaar over de levensduur van de PZH, per slot van rekening moest er winst worden gemaakt om het bedrijf gaande te houden.
